Thomas Noah Cole verkoopt in 1928 zijn bedrijf “Lissen Ltd” aan concurrent “ Ever Ready”, een producent van batterijen. Lissen maakte eveneens batterijen, maar ook radio onderdelen zoals lampen, spoelen, condensatoren en kasten en zelfs complete bouwpakketten.

Bedongen werd dat hij tot 1938 geen concurrerend bedrijf mocht leiden. Daar krijgt hij spijt van en in 1934 neemt hij de in problemen verkerende “Burndept Radio Company” over en richt een nieuwe batterijfabriek op met de naam “Vidor.” Dat leidt tot gerechtelijke procedures en uiteindelijk tot een schikking met “Ever Ready.” 

Het feit dat de Vidor batterijen populair zijn bij de radiohandel, mede dankzij een korting van 25% en zeer concurrerende prijzen, dit maakt de relatie er niet beter op. 

He bedrijf heeft tussen 1934 en eind jaren vijftig een groot aantal modellen radio’s en enkele typen televisietoestellen geproduceerd. Het is vooral bekend om zijn draagbare radio’s. Het feit dat Vidor ook batterijen maakt zal hieraan niet vreemd zijn. Het hier beschreven model is echter uitsluitend geschikt voor netvoeding. Het is dus eigenlijk geen “draagbare” maar meer een “verplaatsbare” radio.

Dit type is voorzien van Lange-, midden en korte golf. De schakeling is vrij standaard. De buizenbezetting is als volgt: de 6BE6 is de oscillator/mengtrap, de 6BA6 de middenfrequent versterker, de 6AT6 de detector/l.f. voorversterker, de 6AM5 de eindtrap. In de voeding zit een 6X5GT. Europese equivalenten voor deze buizen zijn resp. EK 90, EF 93, EBC91 en EL 91 en EZ 35.

De bediening vindt plaats met drie draaiknoppen aan de bovenkant: Golfbereik, Afstemming en Volume. De netschakelaar is een drukknop die uitschakelt als het deksel wordt gesloten.

De eerste afgestemde h.f. kring, de antennekring, is uitgevoerd als raamantenne, verborgen in de voering van de binnenkant van de achterwand. Dit werkt voor Lange-en middengolf redelijk goed, voor de korte golf niet: daarvoor moet een draad aan de sluitschroef van de achterwand aangesloten worden. Er lijkt, vergeleken met het schema, iets vreemds met dit toestel, want er komen maar drie draden uit de achterwand (4, 5 en 6) volgens het schema.

Het toestel is afkomstig van het Waterlooplein in Amsterdam. Sinds 1998 in de collectie heeft het een aantal jaren een onopvallend bestaan geleid, afgezien van enkele houtwormcontroles. Pas in 2013 onder handen genomen. Het schema is pas veel later verkregen. Dat vindt je samen met de beknopte beschrijving  hier