Kort na de Tweede Wereldoorlog bracht Philips een aantal eenvoudige modellen op de markt waarvan de 209 U en afgeleiden het beste voorbeeld is. Uit die tijd stamt ook de BX 462A.

Ook dit ontwerp berust op het in 1939 door Philips ontwikkelde “4-tubes concept”, een ontwerp om met 4 radiolampen een behoorlijk werkende (en relatief goedkope) ontvanger te bouwen, en werd in de periode 1945 - 1950 veel toegepast. De BX 462A lijkt inwendig op de 209 U maar is wat luxer uitgevoerd: grotere kast, ruimer chassis, wat betere luidspreker, ingangskring uitgevoerd als bandfilter.  Ook typerend is het luidsprekerfront dat gelijkenis vertoont met dat van de BX 760X. 

Het toestel is voorzien van Lange-, Midden en Korte Golf. 

Voor dit toestel moest in 1946 250 gulden worden betaald, wat toen de “standaard prijsklasse” werd genoemd. In 1947 was dit nog altijd 230 gulden wat evengoed een behoorlijk bedrag was in die tijd. Ter vergelijking: de BX 760X kostte in 1947 580 gulden, voor een type 209U moest circa 142 gulden betaald worden. (Een redelijke woning kostte tussen de 7000 en 9000 gulden)

De buizenbezetting bestaat uit 2 maal ECH 21, eenmaal EBL 21 en AZ 1. De eerste ECH 21 doet dienst als oscillator/mengtrap, de tweede is de middenfrequent versterker (heptodedeel) en laagfrequent voorversterker (triodedeel). De EBL 21 is de l.f. eindtrap. Deze buis bevat tevens een tweetal diodes welke voor de signaaldetectie zorgen. De AZ 1 is de gelijkrichter. De gebruiksaanwijzing voor het in bedrijf stellen vind je  hier .

De prestaties zijn heel behoorlijk, de gevoeligheid en de selectiviteit zijn voldoende, de spiegelonderdrukking is dankzij het bandfilter voldoende. De servicedocumentatie staat hier 

Van het hier beschreven exemplaar is de levensloop vrij nauwkeurig bekend. Ik heb het gekregen van de eerste eigenaar die er ook mee op de foto staat. Het is in 1947 gekocht als toestel voor in de huiskamer. Toen daar later een wat grotere en modernere radio kwam is het naar de keuken verhuisd. Weer een aantal jaren later kwam het op zolder terecht: in de ruimte waar ook de ketel van centrale verwarming stond. Het heeft dus altijd droog en nooit in een vochtige ruimte gestaan. Dat moet een van de redenen zijn dat alle onderdelen nog in goede staat blijken te verkeren.

Het verkeerde bij de overdracht in juni 2003 dan ook  in opmerkelijk  schone en goede staat maar had jaren en jaren niet gespeeld. Wel waren door het vele jaren afstoffen van de bovenkant de teksten op de stationsnamenschaal vervaagd.