Körting-Radio is in 1925 opgericht als Dr. Dietz & Ritter GmbH, Fabrik für Radio-Erzeugnisse und Transformatoren, Leipzig.
In 1932 start men met complete radiotoestellen, in 1934 heeft men al een marktaandeel in Duitsland van ruim 7%. Deze toestellen behoren als snel tot de topklasse van de Duitse ontvangerbouw uit die tijd. De typen “Supramar”, “Ultramar”en “Transmare” behoren volgens sommigen tot de beste ontvangers uit de jaren dertig. De uitdrukking “Mar” en “Mare” suggereren de mogelijkheid van overzeese of intercontinentale ontvangst, wat ook het geval was, daar deze typen een door een goede selectiviteit en gevoeligheid zeer geschikt waren voor korte golf ontvangst.
De vanaf 1934/35 geproduceerde “Novum” modellen waren eveneens succesvol. Deze modellen waren rechtuit-ontvangers met drie lampen, twee afgestemde kringen en voorzien van instelbare terugkoppeling (reflex). De hierna te beschrijven “Körting Novum 40” is de laatste in deze serie in een tijd dat dit ontvangertype al aardig in onbruik begon te raken, ten gunste van de superheterodyne.
Het toestel kostte in 1940 circa 178 Reichsmark.
Na de oorlog vlucht Oswald Ritter in 1948 naar het Westen, en start in 1949 in Marquartstein een radiofabriek. In 1951 verhuist men naar een nieuwe fabriek in Grassau. Er ontstaat echter een afzetprobleem, en Ritter treedt in 1953 af. De nieuwe directie komt met Neckermann overeen dat deze voortaan alle toestellen van Körting afneemt, de export daargelaten. In 1978 moet Neckermann stoppen wegen faillissement, in 1983 gaat ook Körting failliet.
Het bedrijf in Oost-Duitsland wordt in 1948 onteigend en gaat verder als VEB Funkwerk Leipzig.
Het toestel is voorzien van Lange- en Middengolf. De selectiviteit is afhankelijk van de mate van terugkoppeling, deze is niet continu regelbaar maar instelbaar met een potentiometer aan de achterzijde. Deze regelt de spanning op het schermrooster van de EBF 11 en daarmee de versterking.
De golfbereikschakelaar kent drie standen: “Mittelwelle schmal”, “Langwelle” en “Mittelwelle breit”. In de stand “breit” wordt een weerstand van 30 Ohm in serie met de spoel van de eerste afgestemde kring geschakeld waardoor de kring “slechter” wordt en de doorlaatkromme breder. Te gebruiken bij sterke (lokale) zenders, want de gevoeligheid wordt minder maar de geluidskwaliteit beter. En dit zonder de terugkoppeling te veranderen. Zie voor details het schema
De buizenbezetting is als volgt: De EBF 11 doet dienst als hoogfrequent versterker en detector. De ECL 11 is de laagfrequent voorversterker (triode deel) en laagfrequent eindtrap (penthode deel). De AZ 11 is de gelijkrichter. Als afstemindicator is een neonbuisje toegepast. Op deze wijze kan met twee combinatielampen (de gelijkrichter niet meegerekend) een heel aardige ontvanger worden gemaakt.
De geluidskwaliteit is mede door de ruime kast heel behoorlijk en de selectiviteit is zeker op de Lange golf vergelijkbaar met een superheterodyne.
Ook deze radio werd op een NVHR-beurs aangeschaft en wel in 2002 en heeft tot 2014 in depot gestaan. Het toestel verkeerde in erbarmelijke staat: weliswaar waren de knoppen aanwezig, de stationsnamenschaal en het luidsprekerdoek in orde, maar de achterwand ontbrak en de kast zag er slecht uit (zie foto). Er zaten houtwormgaatjes in, dus het hele toestel meteen in een afgesloten plastic zak met insectenspray. Later werd geconstateerd dat er allang geen houtworm meer inzat, maar je weet maar nooit...
Het inwendige was een “uitdaging”. Vuil, geoxideerd, lichtröhre ontbrak, afstemming werkte niet.
Achterkant open
Onderzijde na restauratie.
Luidsprekerconus vóór reparatie
Stationsnamenschaal
Chassis na restauratie
Deel van chassis met volumeregelaar
Vervangende achterwand
Kast vóór restauratie
Antennekring vóór reparatie