Telefunken Koncert Super
Deze radio uit 1934 heeft als naam “Telefunken Koncert Super” maar is in feite geproduceerd door de Tsjechische firma “Radiotechna”. Opgericht in 1920 als “J. V. Myslik-Hyrsovsky” , werd de naam in 1925 veranderd in “Radio Zenit”. In 1928 kocht Siemens-Halske 49% van de aandelen en werd de naam veranderd in “Radiotechna”. Vanaf dat moment werden onder licentie van Telefunken radiotoestellen gemaakt met als merkteken “System Telefunken”. Na de Tweede Wereldoorlog verder bekend onder de naam “Tesla”.
De “Koncert Super” is een van de eerste “superheterodyne” ontvangers uit de tijd dat “rechtuit - ontvangers” (zie inleiding) nog min of meer de norm waren. De voordelen van de “super” boven de “recht-uit” zijn groot, maar het ontwikkelen van een betrouwbaar concept was begin jaren dertig nog niet eenvoudig. De ‘Koncert Super” is in dit opzicht goed gelukt.
De “Koncert Super” is voorzien van de Lange-, Midden- en Kortegolf (AM)
De buizenbezetting is als volgt: AK 1 is de mengtrap, de RENS 1294 is de middenfrequent versterker, de REN 924 is detector/laagfrequent versterker, de RENS 1394d is de eindbuis, de RGN 1064 is de gelijkrichter. Een afstemindicator ontbreekt.
De ingangskring is - voor de Lange- en Middengolf - uitgevoerd als bandfilter. Daardoor is, ondanks de lage middenfrequentie op deze golfbereiken geen sprake van storingen door “spiegelfrequenties”
Op de korte golf speelde dit probleem in 1934 nog niet echt. (goede korte golf ontvangst was in 1934 in de meeste omroepontvangers nog problematisch)
De uitvoering is degelijk: geheel afgeschermde drie-voudige afstemcondensator, afgeschermde spoelen. De luidspreker is van het electro-dynamische type: de bekrachtigingsspoel functioneert dus tevens als smoorspoel voor de gelijkstroomvoeding. (een gebruikelijk systeem tot circa 1940)
Zoals wel meer radio’s uit die tijd heeft het toestel een z.g.n. lichtnetantenne. Via een condensator was het lichtnet gekoppeld aan de antenne ingang. Zodra je de buitenantenne aansluit wordt de verbinding verbroken. In deze tijd een twijfelachtig accesoire.
De octode (buis met 8 electroden) AK1 uit 1934 is ontworpen als menglamp voor “super” ontvangers. Deze lamp was het antwoord op de Amerikaanse menglamp 2A7. De octode is zelfoscillerend, en heeft een variabele versterking. De dome-vormige ballon is voorzien van een goud- of zilverkleurige afschermlaag. De opvolger, de AK2, is een verbeterde versie van de AK1.
Deze radio heb ik in 2003 op een radiobeurs gekocht en heeft lang op restauratie moeten wachten.
Het toestel was compleet, maar de lak was ronduit slecht. Helaas was op de plek waar het merkembleem hoorde te zitten alleen een tweetal gaatjes te zien en was het netsnoer afgeknipt. Binnen in bevond zich een kopie van het schema, en de luidsprekerconus was gerepareerd.
Van een van de middenfrequent trafo’s ontbrak de afscherming (doorgaans een indicatie voor het soort probleem dat bij restauratie verwacht kan worden. n.l. verlopen kring C’s)
Verder “normaal” stoffig en vuil.
Uiteindelijk werd dit een vrij ingrijpende restauratie, zie hierna. Om een en ander goed te kunnen volgen heb ik bij wijze van uitzondering het schema in de bibliotheek opgenomen. Klik op de link: Telefunken KS Behalve het schema bevat dit ook een componentenopstelling waarvan de herkomst niet weet. De componentennummers staan niet in het schema, behalve die in de spoelblokken die ik zelf heb ingevuld. De opmerkingen in de marge zijn van mij.
Achterzijde open. (AF2 nog aandrukken)
Stationsnamenschaal. Onderaan: KG schaal (vaag)
Achterzijde
Inwendige ongerestaureerd
Regelkernen-h.f.-blok.
H.F.-blok-buitenzijde-Let-op-datumstempel
Onderzijde met componenten
Spoelblokken met nummering C's
Tekst Condensatorblok